شعر

تو که می آیی
بهار می آید،
گل می تابد،
ستاره می درخشد
بید بنان ،
آویخته گیسوان
غرقه در زرینه ی آفتاب می شود
زنبورها ولوله می کنند
شهدها لبریز می شود
پرندگان شتابان و بی وقفه،
                 جفت خود را صدا می کنند
و زمستان،
میان این همه هیاهو،
در پرتوی شامگاهی ماه
                          چه گرم
                              به خواب می رود.
--
منصوره اشرافی- کتاب«شعرهای سکوت»
نشر آفتاب 2018