می نگرم گستره ی غم ها در ویرانه ای که زیسته ام گوش می دهم زاری های نهان از لابلای علف ها و سنگ ها از ژرفنای آب های بی کرانه و دل خاک های سیاه می دانم، می دانم زیبایی هست و در می یابم، آن چه نیست، زیبایی ست. -- منصوره اشرافی- از کتاب شعرهای سکوت
