یک شعر از کتابم" نفس های پنهان"



از عشق




پرتاب شده ­ام
به دورترین و منزوی­ ترین سیاره
به عمیق­ ترین و تاریک ترین دره ­هایی
که اسطوره ­های باطل شده را
خاک کرده اند

تنهایم
تنها،
درگودترین لحظه­ های نبودنت
دربی­رحم ­ترین حضوربی رحم ­ات

احساس می­ کنم،
هرگزنبوده­
و نباشم بی تو
ای پناه


دست بر سینه می­ کشم،
سوراخ شده
سوراخ
سوراخ
از عشق.

No comments: