كشتي مست

Golden Gate Before the Bridge by Ansel Adams

آرتور رمبو

شاپور  احمدي

چون از رودهاي بي‌خيال سرازير شدم

دريافتم ديگر دريانوردان راهبرم نيستند.

سرخپوستان همهمه‌گر آنان را آماج تيرهايشان كرده

برهنه بر تيركهاي گلگون دوخته بودند.

***

5. به هيچ كدام از بارهايم اهميتي نمي‌دادم

خواه گندم فلاماندي مي‌بردم خواه پنبه‌اي انگليسي.

هنگامي كه كشمكش دريانوردانم به پايان رسيد

رودها رهايم كردند تا به هر جايي كه مي‌خواهم روانه شوم.

***

در كشاكش جزرومدها

10. در طول زمستان، منگتر از خاطر بچه‌ها

مي‌دويدم. و شبه‌جزيره‌هاي گسيخته

هرگز هياهويي آن سان پيروزمندانه را بر نتابيده بودند.

The Drunken Boat

As I was floating down unconcerned Rivers I no longer felt myself steered by the haulers:Gaudy Redskins had taken them for targets Nailing them naked to coloured stakes. 5. I cared nothing for all my crews,Carrying Flemish wheat or English cottons. When, along with my haulers those uproars were done with The Rivers let me sail downstream where I pleased. Into the ferocious tide-rips 10. Last winter, more absorbed than the minds of children,I ran! And the unmoored Peninsulas Never endured more triumphant clamourings ____________________________________ Le Bateau ivre Comme je descendais des Fleuves impassibles,Je ne me sentis plus guidé par les haleurs :Des Peaux-Rouges criards les avaient pris pour cibles Les ayant cloués nus aux poteaux de couleurs. 5. J'étais insoucieux de tous les équipages,Porteur de blés flamands ou de cotons anglais.Quand avec mes haleurs ont fini ces tapages Les Fleuves m'ont laissé descendre où je voulais. Dans les clapotements furieux des marées 10. Moi l'autre hiver plus sourd que les cerveaux d'enfants,Je courus ! Et les Péninsules démarrées N'ont pas subi tohu-bohus plus triomphants. طوفان، شب‌زنده‌داريهاي دريازادم را خجسته ساخت. سبكتر از چوب‌پنبه، رقصيدم بر خيزابهايي 15. كه انسانها غلتك ابدي قربانيها مي‌خوانند ده شب پياپي بي‌آنكه زماني به ديدگان ابلهانه‌ي فانوسهاي دريايي افسوس بخورم. *** شيرينتر از گوشته‌ي سيبهاي ملس به دهان بچه‌ها آب سبزگون رخنه كرد به تخته‌ي صنوبري‌ام و مرا از لكه‌هاي كبود شراب و لخته‌هاي غثيان پاك شست 20. و سكان و لنگرم را از هم گسلاند. *** و از آن زمان غوطه‌ور شدم در شعر دريا ستاره‌خيز و غلتان در شير، سپهر سبزفام را مي‌بلعيد آنجا كه وامانده‌اي مات غريقي رؤيابين گاه‌گاه فرو مي‌رود. *** 25. آنجا ناگاه رنگ‌آميزي كبوديها، شوريدگيها و آهنگهاي ملايم در زير تابش روشنايي روز نيرومندتر از باده، فراختر از موسيقي لكه‌هاي گزنده‌ي عشق را تحقير مي‌كردند. *** The storm made bliss of my sea-borne awakenings.Lighter than a cork, I danced on the waves 15. Which men call eternal rollers of victims, For ten nights, without once missing the foolish eye of the harbor lights! Sweeter than the flesh of sour apples to children,The green water penetrated my pinewood hull And washed me clean of the bluish wine-stains and the splashes of vomit, 20. Carring away both rudder and anchor. And from that time on I bathed in the Poem Of the Sea, star-infused and churned into milk, Devouring the green azures; where, entranced in pallid flotsam,A dreaming drowned man sometimes goes down; 25. Where, suddenly dyeing the bluenesses, deliriums And slow rhythms under the gleams of the daylight, Stronger than alcohol, vaster than music Ferment the bitter rednesses of love! ___________________________ La tempête a béni mes éveils maritimes.Plus léger qu'un bouchon j'ai dansé sur les flots 15. Qu'on appelle rouleurs éternels de victimes,Dix nuits, sans regretter l'oeil niais des falots ! Plus douce qu'aux enfants la chair des pommes sures,L'eau verte pénétra ma coque de sapin Et des taches de vins bleus et des vomissures 20. Me lava, dispersant gouvernail et grappin Et dès lors, je me suis baigné dans le Poème De la Mer, infusé d'astres, et lactescent,Dévorant les azurs verts ; où, flottaison blême Et ravie, un noyé pensif parfois descend ; 25. Où, teignant tout à coup les bleuités, délires Et rythmes lents sous les rutilements du jour,Plus fortes que l'alcool, plus vastes que nos lyres,Fermentent les rousseurs amères de l'amour ! آمده‌ام تا بيابم آسمانهاي گسيخته‌ از آذرخش را و گردبادها 30. و امواج توفنده و جريانهاي دريايي. من در مي‌يابم شامگاه را و سپيده‌دمان را كه مانند فوجي از كبوتران مي‌بالد. و گاه ديده‌ام آنچه آدمي در خيال مي‌بيند. *** ديده‌ام خورشيد فروآويخته را كه با خوفهاي عارفانه لك انداخته بود. فروزنده بر فراز يخبندانهاي بلند و بنفش، 35. همچون بازيگران در نمايشهاي بسيار كهن امواج در دوردستها پرده‌كركره‌هاي لرزانشان را به پشت مي‌پيچاندند. *** شبي سبز را با برفهاي فروزان به رؤيا ديده‌ام بوسه‌اي را كه بر ديدگان درياها آهسته بر مي‌آمد ترواشي تصور ناكردني از نباتات 40. و بيداري زرد و آبيِ فسفرهاي نغمه‌خوان. *** من دنبال كرده‌ام سراسر ماههايي را تا آخر، تلاطمهايي كه يورش مي‌برند بر صخره‌ها، همچون گله‌اي ديوآسا از گاوان. هرگز خيال نمي‌كردم پاهاي نوراني مريم بتوانند پوزه‌ي اقيانوسهاي نفس گرفته را به پس بر گردانند. *** I have come to know the skies splitting with lightnings, and the waterspouts 30. And the breakers and currents; I know the evening,And Dawn rising up like a flock of doves,And sometimes I have seen what men have imagined they saw! I have seen the low-hanging sun speckled with mystic horrors.Lighting up long violet coagulations, 35. Like the performers in very-antique dramas Waves rolling back into the distances their shiverings of venetian blinds! I have dreamed of the green night of the dazzled snows The kiss rising slowly to the eyes of the seas,The circulation of undreamed-of saps, 40. And the yellow-blue awakenings of singing phosphorus! I have followed, for whole months on end, the swells Battering the reefs like hysterical herds of cows, Never dreaming that the luminous feet of the Marys Could force back the muzzles of snorting Oceans! __________________________ Je sais les cieux crevant en éclairs, et les trombes 30. Et les ressacs et les courants : Je sais le soir,L'aube exaltée ainsi qu'un peuple de colombes,Et j'ai vu quelque fois ce que l'homme a cru voir ! J'ai vu le soleil bas, taché d'horreurs mystiques,Illuminant de longs figements violets, 35. Pareils à des acteurs de drames très-antiques Les flots roulant au loin leurs frissons de volets ! J'ai rêvé la nuit verte aux neiges éblouies,Baiser montant aux yeux des mers avec lenteurs,La circulation des sèves inouïes, 40. Et l'éveil jaune et bleu des phosphores chanteurs ! J'ai suivi, des mois pleins, pareille aux vacheries Hystériques, la houle à l'assaut des récifs,Sans songer que les pieds lumineux des Maries Pussent forcer le mufle aux Océans poussifs ! 45. با فلوريداي شگفتاور، آيا مي‌داني برخورد داشتم آنجا كه با گلها در مي‌آميزند چشمان پلنگاني در جلد آدمي. رنگين‌كمانها مانند افسار بسته بودند زير افق دريا بر گردن گله‌هاي زنگاري. *** ديده‌ام مردابهاي بيكراني كه تخمير مي‌شدند و دامهايي 50. كه سراپاي غول دريايي در نيهايش مي‌پوسيد. سقوط آبها بر پهنه‌ي آرام، و در دوردستها در گودالها فرو مي‌ريخت. *** يخچاله‌ها، خورشيدهاي سيمين، خيزابهاي لعلگون، درهم شكستن هولناك كشتيها در ژرفناي خليجهاي قهوه‌اي 55. آنجا كه مارهاي ديوآسا را ساسها مي‌بلعند و از درختان پيچ‌درپيچ با عطرهاي سياهشان فرو مي‌ريزند. *** آرزو داشتم به بچه‌ها نشان دهم دلفينهاي امواج نيلگون را، طلاييها، ماهيهاي آوازخوان. كفاب گلريز لنگرگاهم را لرزاند 60. و گاه بادهاي وصف‌ناپذير بالهايي مي‌سپردندم. *** 45. I have struck, do you realize, incredible Floridas Where mingle with flowers the eyes of panthers In human skins! Rainbows stretched like bridles Under the seas' horizon, to glaucous herds! I have seen the enormous swamps seething, traps 50. Where a whole leviathan rots in the reeds!Downfalls of waters in the midst of the calm And distances cataracting down into abysses! Glaciers, suns of silver, waves of pearl, skies of red-hot coals!Hideous wrecks at the bottom of brown gulfs 55. Where the giant snakes devoured by vermin Fall from the twisted trees with black odours! I should have liked to show to children those dolphins Of the blue wave, those golden, those singing fishes. - Foam of flowers rocked my driftings 60. And at times ineffable winds would lend me wings. _____________________________ 45. J'ai heurté, savez-vous, d'incroyables Florides Mêlant aux fleurs des yeux de panthères à peaux D'hommes ! Des arcs-en-ciel tendus comme des brides Sous l'horizon des mers, à de glauques troupeaux ! J'ai vu fermenter les marais énormes, nasses 50. Où pourrit dans les joncs tout un Léviathan !Des écroulement d'eau au milieu des bonaces,Et les lointains vers les gouffres cataractant ! Glaciers, soleils d'argent, flots nacreux, cieux de braises !Échouages hideux au fond des golfes bruns 55. Où les serpents géants dévorés de punaises Choient, des arbres tordus, avec de noirs parfums ! J'aurais voulu montrer aux enfants ces dorades Du flot bleu, ces poissons d'or, ces poissons chantants. - Des écumes de fleurs ont bercé mes dérades 60. Et d'ineffables vents m'ont ailé par instants. گاهي قرباني آزرده‌ي قطبها و استوا، دريا كه مويه‌هايش غلتهايم را دل‌انگيز مي‌كرد گلهاي سايه‌اندود را با پره‌هاي نوكدار زردشان به سويم بر مي‌آورد و مانند زني زانو زده بر جا مي‌ماندم ..... *** 65. شبيه جزيره‌اي پرت بر كناره‌هايم جنجال بود و فضله‌ي پرندگان زاغ چشم و پرهياهو. و بر آب مي‌راندم تا هنگامي كه در ميان رشته‌هاي گسيخته‌ام غريقان به پس پشت در خواب فرو مي‌غلتيدند. *** اما اكنون من، كشتي‌اي سردرگم در زير گيسوان مردابها 70. گرباد در افكنده‌ام در اثير بي‌پرنده مرا، كه به گل نشسته‌ام، غريقي مرده و مچاله از آب نه ناوگان، نه كشتيهاي تجاري بر نكشيده‌اند. *** آزاد، دودناك، بر آمده‌ از ميان مه بنفش من كه يكسر شكافتم ديواره‌ي آسمان سرخفامي 75. كه شيريني مي‌كشيد جلو شاعران زبردستي كه لذيذ مي‌يافتند گلسنگهاي خورشيد آميخته با ليزابه‌هاي‌آسمان را. *** Sometimes, a martyr weary of poles and zones,The sea whose sobs sweetened my rollings Lifted its shadow-flowers with their yellow sucking disks toward me And I hung there like a kneeling woman... 65. Almost an island, tossing on my beaches the brawls And droppings of pale-eyed, clamouring birds,And I was scudding along when across my frayed cordage Drowned men sank backwards into sleep! But now I, a boat lost under the hair of coves, 70. Hurled by the hurricane into the birdless ether, I, whose wreck, dead-drunk and sodden with water,neither Monitor nor Hanse ships would have fished up; Free, smoking, risen from violet fogs,I who bored through the wall of the reddening sky 75. Which bears a sweetmeat good poets find delicious, Lichens of sunlight [mixed] with azure snot, ________________________ Parfois, martyr lassé des pôles et des zones,La mer dont le sanglot faisait mon roulis doux Montait vers moi ses fleurs d'ombre aux ventouses jaunes Et je restais, ainsi qu'une femme à genoux... 65. Presque île, balottant sur mes bords les querelles Et les fientes d'oiseaux clabaudeurs aux yeux blonds Et je voguais, lorsqu'à travers mes liens frêles Des noyés descendaient dormir, à reculons ! Or moi, bateau perdu sous les cheveux des anses, 70. Jeté par l'ouragan dans l'éther sans oiseau,Moi dont les Monitors et les voiliers des Hanses N'auraient pas repêché la carcasse ivre d'eau ; Libre, fumant, monté de brumes violettes,Moi qui trouais le ciel rougeoyant comme un mur 75. Qui porte, confiture exquise aux bons poètes, Des lichens de soleil et des morves d'azur, آن كه مي‌راند، لكه‌دار از ناخنكِ آذرخش تخته‌پاره‌اي سبكسر با اسب‌ماهيان سياهي كه دوره‌اش كرده بودند هنگامي كه تابستان به ضرب چماق مي‌ريخت 80. آسمانهاي فراسو را در قيفهاي سوزان. *** من كه مي‌لرزيدم، كه از پنجاه فرسنگي در مي‌يافتم خروش آميزش اسبان آبي، و گردابهاي ژرف را من، ريسنده‌ي ابدي سكون آبي اروپا را آرزو مي‌كردم با ديواره‌هاي كهنسالش. *** 85. مجمع‌الجزاير ستارگان را نگريسته‌ام. و جزيره‌هايي كه آسمانهاي شورانگيزشان بر شناگران گشوده بود. - همه در خوابيد، كناره مي‌گزينيد در اين شبهاي بي‌انجام اي انبوه پرندگان طلايي، اي هستي آينده؟ *** اما براستي بسيار گريسته‌ام. سپيده‌دمان دلگزاست. 90. هر ماهي سنگدل است و هر خورشيدي گزنده: عشق بُرنده مرا آكنده است از رخوتهاي مستي‌آور. آه بگذار ديركم درهم شكند. آه بگذار فرو روم در اعماق. *** Who ran, speckled with lunula of electricity,A crazy plank, with black sea-horses for escort, When Julys were crushing with cudgel blows 80. Skies of ultramarine into burning funnels; I who trembled, to feel at fifty leagues' distance The groans of Behemoth's rutting, and of the dense Maelstroms Eternal spinner of blue immobilities I long for Europe with it's aged old parapets! 85. I have seen archipelagos of stars! and islands Whose delirious skies are open to sailor: - Do you sleep, are you exiled in those bottomless nights,Million golden birds, O Life Force of the future? - But, truly, I have wept too much! The Dawns are heartbreaking. 90. Every moon is atrocious and every sun bitter: Sharp love has swollen me up with heady langours. O let my keel split! O let me sink to the bottom! ______________ Qui courais, taché de lunules électriques,Planche folle, escorté des hippocampes noirs,Quand les juillets faisaient crouler à coups de triques 80. Les cieux ultramarins aux ardents entonnoirs ; Moi qui tremblais, sentant geindre à cinquante lieues Le rut des Béhémots et les Maelstroms épais,Fileur éternel des immobilités bleues,Je regrette l'Europe aux anciens parapets ! 85. J'ai vu des archipels sidéraux ! et des îles Dont les cieux délirants sont ouverts au vogueur : - Est-ce en ces nuits sans fond que tu dors et t'exiles,Million d'oiseaux d'or, ô future Vigueur ? - Mais, vrai, j'ai trop pleuré ! Les Aubes sont navrantes. 90. Toute lune est atroce et tout soleil amer :L'âcre amour m'a gonflé de torpeurs enivrantes.Ô que ma quille éclate ! Ô que j'aille à la mer ! اگر آبي را در اروپا طلب كنم، همان برگه‌ي سياه سردي است كه در شامگاه عطرآگين كودكي اندوهگسار چمپاتمه زده، در آن رها مي‌كند زورقي به تُردي پروانه‌اي ارديبهشتي. *** من ديگر توان ندارم، غرقه در مستي‌تان، اي امواج بخرامم در دنباله‌ي باركشهاي پنبه و يا برتابم غرور پرچمها و درفشها را و يا گذر كنم بر ديدگان هولناك باراندازها. If there is one water in Europe I want, it is the Black cold pool where into the scented twilight 95. A child squatting full of sadness, launches A boat as fragile as a butterfly in May. I can no more, bathed in your langours, O waves,Sail in the wake of the carriers of cottons,Nor undergo the pride of the flags and pennants, 100. Nor pull past the horrible eyes of the hulks _________________________

Si je désire une eau d'Europe, c'est la flache
Noire et froide où vers le crépuscule embaumé
95. Un enfant accroupi plein de tristesses, lâche
Un bateau frêle comme un papillon de mai.

Je ne puis plus, baigné de vos langueurs, ô lames,Enlever leur sillage aux porteurs de cotons, Ni traverser l'orgueil des drapeaux et des flammes,
100. Ni nager sous les yeux horribles des pontons