در ساعت چهارو نیم

Diego Rivera. From the cycle: Political Vision of the Mexican People: Tehuana Women. / Mujeres tehuanas. 1923. Fresco. 4.76 x 2.14 m. Ground floor, north wall. Ministry of Public Education, Mexico City, Mexico

 

اسماعیل یوردشاهیان

نزدیک غروب مردی آمد

که گامهای آمدنش

                            کوتاه وسست بود

هوار تاریک نبود

ستاره ای دیده نمی شد

ساعت  چهار ونیم  عصر را زنگ می زد

در آغاز شب

مسافری از مسافرخانه شهر رفت

که قدمهایش بیشتر  برای آمدن بود

وقتی باران بارید

تمام آسمان مهمان اطاق من شد

حیاط خانه حوض شده بود

وساعت  چهار ونیم  را زنگ می زد

بعد از غروب

                 شب خوابش گرفته بود

ابرهای مست

گریه غم سیاهشان  را می گریستند

ویک عاشق چنان حکایت می کرد

که شب سیاه با ابرهای گریان

مسافر مهمانخانه شهر شوند

وتمام مسافران را خواب کنند

من از آخرین خانه تنها کوچه همین شهر آمده ام

ساعت ما همیشه نزدیک غروب است

 ساعت  چهار ونیم صبح بیدار می شویم

بوی تنهایی را به تن می گیریم

و در دوست داشتن هرپروانه

با گل و باد وآفتاب شریکیم

و ازکنار دیوار ها و کوچه ها وخیابانها که می گذریم

مردم نگاه را به ساعت  چهار و نیم می خوانیم

می دانید من از دیدار ساعت همین غروب آمده ام

در دستانم یک مداد و یک حرف دارم

ودر حرف ونگاهم  سکوت

و برای عبور از این ساعت غروب

چهار ونیم را به صبح خوانده ام

لباس آبی مرا کجا نهاده اید؟

از میان دختران منتظر

و پسران کم ذوق تنبل

                                     که می گذشتم

ماه را برای رودخانه صدا زدم

خدا حافظ  ، خدا حافظ ، کجا می رویم ؟

شب میان درختان در گذر است

ماه خوابیده

وصبح در ساعت چهار ونیم

صورتش را سفید می کند

وشرم زده از کنار شب می گذرد

می گویم من هستم

وآسمانم یک ستاره کم دارد

شماره نوبتم از یادم رفته

آهنگری بسته

خیابان در خلوت سوال خفته  است

و صبح از دامنه هفت  می گذرد

باران  که می بارد

همه به مهمانی حرف من می آیند

درختان زرد وسرخ شده اند

سبزی رفته

آفتاب خواب خود را یافته

تو که می روی

آیا باز خواهی آمد

می خندی

ساعت چهار ونیم صبح است

و در بسته می شود

                                                            14 اسفند 88

ارومیه - ایران