دوستی - فرهاد فرهادپور

پُل سِزان ( Paul Cézanne)‏

دوستی چهار شکل دارد:
1-دوست به مثابه بوته گلی است که در فصل خودش می روید.غنجه میدهد.میشکند و پژمرده شده و میمیرد.
معشوق در همین فواصل از زیبائی و عطر گل بهره می جوید و بعد فصلی دیگر و عطر و بوئی دیگر..
2-دوست به مثابه درختی است که میروید.رشد میکند.شکوفه میدهد و ثمر. چناچه ثمری نیز نداشته باشد بهر حال سایه ای دارد که میتوان از آن بهره جست.
گذران عمری طولانی دارد که اگر حادثه ای باعث شکسته شدنش نشود.با گذار طبیعی می خشکد و به تیشه فراموشی سپرده میشود..
3-دوست به مثابه درخت نخل است" میوه اش خرما.اما: همینکه سرش را زدی.زیبائی و سرسبزی اش را از دست میدهد.
خشک و بی ثمر میشود.و باید آن را از بن برید و با همه حلاوت و استقامت. ثمره شیرین آن را از یاد برد.
4-دوست به مثابه درخت گردوئی است.بزرگ شدنش..میوه دادنش..زمان میخواهد.
خوردن میوه اش براحتی خوردن سیب نیست.
سنگ و دندان سخت می خواهد.عمری طولانی دارد.چون بی ثمر و خشک شود.اجزاء
وجودش آنقدر گرانبها و پر دوام است که بکار می آیند. و سالهای متمادی پا بر جا خواهد ماند.و زینت بخش کنیه و اصل و نصب و سر افرازی عاشق و اقوام خواهد بود.

فرهاد فرهادپور