شعر

« رویش»
چون انسانِ اولیه
تن سپرده به موجی آغازین،
که تویی

و پرتابم کرده‌ای
 
به شناساییِ هستی
تجسمِ رازی
تراویده از غارهایی
 
که پناهشان جسته‌ام
در دل هر سنگ
رویاهایی خفته‌اند
تو،
همان رویایی
که از من
می‌رویی.

منصوره اشرافی

هیچ نظری موجود نیست: