چه چیزی واز کدام سو
این هوا را
می چرخاند چنین با بویی
که چکه می کند درعصرِخاطرات
کنار کاج هایی
که شگرد ِسرانگشت ِتورا
تنها درشاخه های پرازگنجشک
می توانست تفسیر کند.
آن بوسه را درلابه لای کدام لحظه
می توانم پیدا کنم حالا
کولی ِنرقصیدن ها وُ
پاهای بی قراری ِمن
در صحراهایی که جای پایت را تلخ بغل کرده اند.
روی کدام بخت
چنین سیاه خالکوبی ام کرده ای
تا دربه در بمانم از این دست
و ندانم
که تاریخ روزهای روشن ِآن گیسو به باد دادن
چگونه پیدا می شوند؟
می گفتی که من راز ِرقص ها
آنقدرنتواستم برقصم
تا تاریکی در من اِلوگرفت
و بوسه های تر
همه از دستم پریده اند
و تنها چند خط به دلم چسبید
که به شکل بی چارگی ِابر
دربه در بودند.
از ذرات این عطر
مگرنمی بینی چه های هایی به هواست
نکند که ویرت گرفته باشد
تا من این گریه را
هرگز از سر نگذرانم!
No comments:
Post a Comment