شعر


.


ای شب،
ای شب  نرم و سبکبال
               می خرامی  در کنارم

ای شب،
ای اندوه جاوانه ی همیشگی
ای تیره گی  مدام
که مرا در خود پنهانی

ای شب،
آن هنگام که در خلوت های دورت
ستاره ای رخشان،
                    طلوع می کند
و می بارد بر سینه خاک،
               هم چون آذرخشی بی تاب
جان بی قرار مرا
                     نیز،
                         دریاب.

منصوره اشرافی- از کتاب " شعرهای سکوت" - نشر آفتاب 2018
نقاشی از ونسان ونگوگ



Posted by Mansoureh Ashrafi at
Labels: ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)