از جوانی
تا میانسالی
فقط دوید
و دوید و دوید،
بی آنکه
بداند برای چه
دوید
فقط به
خاطر اینکه زنده بماند
و زنده
نگه دارد
سپس
ایستاد
خواست به
پشت سر و به پیش روی نگاهی بیفکند
در پیش
روی،
دری بسته
بود
و در پشت
سر،
گستره ای
از افسوس
فکر کرد:
حیف شده
است، حیف.
منصوره اشرافی- از کتاب سکوت سپری شده
No comments:
Post a Comment