آواز بلبلی
لابلای برگها،
حضور نقره ای ماه را،
به تیره گی شب
نقب می زند
شاخه ها
در رویای طعم گس مه صبحگاهی
در خوابند
گیسوان بید،
آرام آرام فروهشته به دامن
به نسیمی تاب می خورند
و در آغوش تاریکی فرو می روند
در هوا، آزادی
رها شده، بی هیچ آوازی
بی هیچ صدایی
بوی یاس و عطر شب بو
بر گونه هایم می لغزنند آرام
آرام
و انتظار،
غنچه ایست بر شاخه
در خواب شکفتن فرداها.
منصوره اشرافی
از کتاب ـ شعرهای سکوت
منصوره اشرافی
از کتاب ـ شعرهای سکوت
No comments:
Post a Comment